بررسی رابطه رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی با گرایش به وسواسی و مهارت زندگی دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور

سابقه و هدف: عملکرد ضعیف خانواده و نیز وجود بیماری نظیر وسواسی می تواند تبعاتی چون طلاق و کیفیت زندگی پایین در پی داشته باشند. این پژوهش در پی دستیابی به این سوال بود که آیا بین متغیرهای رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی با گرایش به وسواسی و مهارت زندگی دانشجویان رابطه وجود دارد یا نه؟ روش بررسی: روش پژوهش در تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود که در آن 225 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، بررسی شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های رضایت زناشویی اینریچ، وسواس فکری و عملی مادسلی، فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مهارت زندگی نظری استفاده شد. یافته ها: بین رضامندی زناشویی با کیفیت زندگی و مهارت زندگی همبستگی مثبت و با گرایش به وسواسی همبستگی منفی معنی-داری مشاهده شد. بین کیفیت زندگی با مهارت زندگی رابطه مثبت و با گرایش به وسواسی همبستگی منفی و معنی دار وجود داشت. بین گرایش به وسواسی و مهارت زندگی همبستگی منفی معنی داری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش هم-زمان نشان داد که مهارت زندگی و گرایش به وسواسی در دانشجویان، قوی ترین متغیرها برای پیش بینی رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی می باشند. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش برای افزایش میزان رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی، زوجین بهتر است میزان مهارت های زندگی را در خودشان افزایش و میزان بیماری وسواسی را ازطریق تدابیر لازم کاهش دهند.